Ağaçlar Da ÜşürmüşŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 1 Kasım 2010
yüreğimde devamlı ateşler yanıyor
denizi ve açık havayı özledim duvarlar üzerime yürüyor, korkuyorum suskunluğumu dinliyor köşedeki abajur gidip yakasına yapışayım ben yokum selâm bile okunmamış nerede benim ruhum alt dudağımdaki kıvrıkta birikmiş çığlığım koridor boyunca başıboş geziyor yorgun bakışım ufkun ötesini arıyor olağanüstü hiç bir şey yok!! mutfaktaki bulaşık süngeri de kederli şarkı söylüyor ’Güller ve dudaklar şimdi’ gözlüğü takmış kedim genetik şifremi çözmeye çalışıyor kedi mia, anıları karıştırma!!! perdeyi araladım balkona çınar yaprakları dökülüyor onlarla rüzgâr diliyle konuştum ben de hışırdadım ’bahar almalıyım kendime’ ağaçlar da üşürmüş.. |