Sen Giderken Adın Kalıyor
Gözlerimde aynı mesafeye ait şehirler taşıyorum
Bir tarafında sen yalnızlığı , sol yanımda ben kimsesizliği Bir yalnızlık ünlemi taşıyorsun gözlerinde Giderken bütün coğrafyasını değiştiriyorsun iklimlerin Bütün yerler dolu sana çıkmıyor hiç bir sokak arası Avucumda kalıyor bazen düştüğümüz kader notları Kanlı bir çocukluk hatırası gibi düşüyor beynimin ücra köşelerine Bir kız çocuğu ; Hatırlayamıyorum artık gülüşünde tuttuğun bahar yağmurlarını Hiç kimse anlamıyor düştüğüm sensizlik çukurunu İşgal ediyorum kendimi kırık bütün düşlerimle Göç ediyor bizden habersiz kuşlarımız Şehir aynı kalabalıklar arasında yalnızlığı takas ediyor Suçlarımızın arasına düşüyor aynalar , kanıyor gözlerin Hiç dokunamadığım sözlerin var dudaklarında , hani dokunduğumda gidecek olan Eksi sonsuzda kalbini koruman gibi Çekiliyor ayaklarımın dibinden aşk Aç kapını daha gitmedim gözlerinin kıyısından Ölüm kaç hastalık eder iç odalarımda , sen kanıyorken bütün ömrüm Adın varsa ben varım , eğer adın silinmişse gözlerimden Bir sen kalır soğuk duvarlarımın küfürbaz dillerinde Bir ben ölüyor düşlerimin en kırılgan , işgale uğramış sevgisinde Ömrüm düşüyor parmak uçlarımdan Tut , tut ki bütün kalabalık seni bana yalnızlık yazmasın Adını ver hayallerimin en güzel yanlarına Bir kız çocuğu düşsün gözyaşlarının en masum yanından Adın kalsın sol yanımda Söyle sessizce Bir yabancıdan farkım olmadan , konuşmadan Gözlerimin içine kendini mühürlemeden Sert adımlarla arşınladığı yalnızlığı Şehirler arası bir yalnızlık otobüsünde bıraktı Bu bir veda Adım Efsa Beni kendinde unut , bir daha adımı andığında gözlerinde beni taşıma Muhammed Yalçınkaya |