Orjinal Bir Cinayet ; Ayrılık
Gittin
. .. ... .... Coğrafyası bozuk bir aşk , di-li bozulmuş bir şehir bıraktın Yitirilmiş düşler , keşfi yapılmamış sol yanımda bir sancı Gözlerine ömrünü katıp , ellerini boş bıraktığın sözcükler Hesabına düştüğün keşkeler , bir bir omzuma bindiler Mutlu ol diye , susturduğum ömrüm Şimdi aynı caddenin ,ayrık yolcuları Yitik düşleriyiz Sessizce giderdim ayaklarımın dibine düşen yağmurları toplamadan Bir şehrin gölgesinden anlardım acısını Uçurtmasını kovalayan çocuklar , yalnızlığını omuzlamış Hep aynı yerde ezberi bozulmuş umutsuzluk Kaçıncı batan geminin yolcusuyuz , düşlerini gök kuşaklarına adamış Dudaklarımda kırılgan bir cümle , konuştukça içime kan doğrayan Yanaklarından süzülen sessizlik olmak isterdim oysa Düştüğümde ; Yanı başında olmayı , sessizce tebessümler bırakmayı Elleri kirlenmiş ayrılıklarım , akli dengesi bozuk bir sevgim vardı Hangi tarafı bölsem bir yanımda sen kahkaha atardın Diğer yanım hep aynı noktayı tekrarlardı Gittin . .. ... Nefesi kesilmiş bir mevsim , yüzünde ömrünü taşıyan Gözlerinde ölüm telaşı , içimde bir çocuk Giydirdiğin bu kaçıncı veda , ömürlük olsun Bu Son Hangi duvara takılı kalır düşüncelerim , kaçında firar ederim kendimden Düşer bir gazete elimde son sayfası , şimdi neresinden başlarsan başla Hepsi aynı aşkın cinayet masası Kim aklardı beni sevgimin en saf halinden Günahtı dudaklarımdan başlayan , topukllarımdan çekilen günahtı başlı başına Korkma ! Ben Gidiyorum Şehri senin kollarına dikip içinde çocuklar büyütüyorum Yol uzun , düşlerim kırık ,parçalanmış oyunlarım Virgülle kesilmiş bakışlarım , noktası koyulmuş , damgalanmış bir ömürüm Bitirilmiş , Üstü kapatılmış bir mezarın içinde son duayım Ben Gidiyorum Sen Kalıyorsun Kirpiklerinde uyutuyorsun , Kapatıyorsun Bu Son Ömrümün Sonuna Kadar Gidiyorsun Muhammed Yalçınkaya |