![]() Giderken Bir Sen Bırakmak
Bir sessizlik kaplıyor yüreğimin vedasız yanlarını
Birden çarpıyor kapım , kalbimin nefes alışlarında boğuluyorum Gözlerim ilişiyor gecenin şahitsiz gölgelerine Bir mevsim var içimde kimsesizlikleri taşıyan Yerler beğeniyorum içimde Kaçsam hani aklımın bir köşesini idam edip Bir yanımı yarım yamalak bıraksam Gitmek Bir çok anlamlı cümleyi bir arada anlamsız bırakmak Hani koşan bir şehri kovalamak gibi Gözlerinde gördüğün o ayrılığın soğuk nefesini Yüzünün ortak olmak istemediği o bakışlar Kaç resim , kaç satır edecek ki İçimde gizlediğim o sessiz soluklar Avuçlarım kanıyor bir adım boyu kanlanıyorum Gözlerim ne zaman geceye çevrilse Bir yanım sırtını dönmüş oluyor Beste niyetine dilimden düşüyorsun İçim acıyor ... Yanı başımda düşen uykularım Beni sende kabullenmiyor Yarınlarımı bölüyorum çıkmaz sokaklara Olurda bir gün yolum düşer diye Kaç mutluluk daha satmam gerekiyor Gözlerini dikmiş beni dikizleyen geceye Hani yorganım ve yastığım kadar huzurluydum Bu gözyaşım Neden ... Onca yalnızlık taşıdım üstümde Hiç biri bu kadar kalabalık Hiç biri sen kadar tutunmadı yüreğime Şimdi küf tutmuş hayallerim , intihara meyilli tutunacak dallarım var Şimdi benim gitme vaktim Farkındayım ... En zoru giderken arkanda bir sen bırakmak Aslında en kolayı giderken hiç arkana bakmamak Şimdi Gökyüzü kadar kalabalık , yıldızlar kadar yalnızlık taşıyorum Muhammed YALÇINKAYA |