kaç kadın soyunur bu gece gözleri kapalı?
kaç çiçek solar ızgaraları pas tutmuş günahlarda?
hangi din kabul eder ruhsuz sevişmeleri?
hepsi bir arada bir şiir sayfasında.


***





gülleri sevmeyen kız çocukları ölür temmuz ikindisinde
her bir an mısradır aslında şiirlerin kendisine
kendi hoyratlığında yazan bir şair olup gülenlere
dua oluverir rüzgarın sesleri taşıyamadığı gecelerde


kadehler aslında aşkın kör bir sancısıdır dolup boşaldıkça
sarma bir sigara dalının hiç bitmeyen nefesidir kitaplar
kanepeye uzanıverince genç bir delikanlı ile
sevişmeler utanıverir çıplak çığlıklarına dokunan inleyişlerde
gölgesiyle dans ediveren yaşlı bir adam gibi
ölüme ait ayna kırılışlarında şarkıların deniz esintisinde
göğün altıncı katından düşüveren saksı ile


suskunluk tövbelerinde mecburi soyunuşlara muhtaçtır kadın
aşk adına, belki de bir dazlak nazi komutanında
portakal bahçelerinin sulanmamış beyazlığında
topraklar ayrılıverir balkanların ah! çığlığında
ıslanıverir mahremiyet, kanla yazılır zevklerin girizgâhı
hep bir hata oluverir ilk günah misali zihinlerde
ellerin dokunamadığı tahrifliktir yüreğin İncil sayfaları
altıpatlara emanet yeis yumulunca ay dede
ter kokusuna emanet kalır insanların kasti arzuları


kimine göre depremler çakar vedaların korkusunda
arsız bir erkeğin soyunuşu olur orta sinema
aşklar adına martılar daha bir şiir yazar çakmak gazıyla
kimse bilmez ağız boşlukları bencil duygularda
dokunan hep eksiktir, soyulan ilk değildir saflık adına
utanıverdiği an kapanıverir sayfaların irkilişleri
vakitsiz göz seğirmesine tutuluverirken elleri
şeytan dost bir günahkar çıkar, imanların kara tahtasında


mevsimlerin dili olup anlatsa yatakların yüksek yorgunluğunu
düşüverse taçların bir ölüşlük ilhamlık damlası
her sevişmeden sonra şiir artık kaltaktır şairinin
satılmayı bekleyen namuslu bir kadının avuçlarında



ne de olsa erik ağaçlarının modası geçmiştir
elmalar kızarmaya başladığı an itibariyle...!