Şafağın ArdındaBir tren geçti dünyamdan Dünyamda ışık Tren karanlık Bir geçit vardı, dar Kıldan ince, kılıçtan keskin raylar üstünde Yol aldık Dirençli ve cüretkar Sevince dolanan sarmaşık Tünele girdi uzayarak Şafağın ardında Uzakta Çok uzakta nokta kadar bir ışık Zaptedilmiş çoktan Aniden durdu tren gürleyerek Kalbim durdu duracak Ben çaresiz, ben güneşe tutsak Burnundan soluyan duman ’Çek dedi gözlerini güneşten’ haykırarak Yüreğim çatladı çatlayacak Gözümün nur’u damladı damlayacak İçime dolan okyanustan Az kaldı sökecekti şafak Söküp aldı vuslat’ı avuçlarımdan Fakat ne güneş kayboldu yürekte Ne de güneşte ışık Alnımızdaki yazı karaysa Behey karanlık, ne kadar kara olabilirsin? Ardın aydınlık...! Bilincim halâ açık. Temmuz 2011 İzmir Sevilnur Durmaz |
tadı damağımda kaldı resmen:
Sevince dolanan sarmaşık****
Tünele girdi uzayarak
Şafağın ardında
Uzakta
Çok uzakta nokta kadar bir ışık
Zaptedilmiş çoktan
muhteşem şiire yürek dolusu tebrikler...
harikaydı arkadaşım gerçekten ...