Soğuk güneşle yıkanan çatıların
Odalarını karartmayın
Onların nefesleri sessizdir
Baharla ıslanır ayak izleri
Güneş(siz)misiniz..!

Ve bir gün yaz gelecek diye
Sulanan hayatların adları
Solgun çiçeklere yazılıyor
Eyvah!
Sevgi(siz)misiniz..!

Ki öyleyse
Neden hüzün damlıyor halâ
O damlardan
Adına huzur denilen
Mevsimsiz odalar yapılıyor ardından
Ve gözlerde demlenen nemler
Çukurlarda birikiyor
Neden?

Ve halâ maviyi gören gözlere
Gök kuşakları sarılıyor önce
Bağlanıyor gözler ardından
Ve adına yıldız denilen
Kara inciler diziliyor
Odaların yaşlı boyunlarına
Sahi bir de adına huzur deniliyor ya
Söyleyin huzur aşkına
Merhamet(siz)misiniz..!

Öyle ya
İlk adım öncesi hatırlanmaz
Sadece bir parmak kadardır ayaklar önce
Ve sonra bir mühür yazılır hayata
Ayaklar büyür
Büyür büyür ve adam olur ardından
İzini kaybeder insan

Ve bir gün
Çatılarına sisler dolar odaların
Onların da eğiktir başı biz gibi
Çelik gibi görünür karşıdan ama
Narindir taşıyan izleri
Bilmez misiniz?
Yüreğinde saklanır hep kafes kuşları

Ve ardından
Gülümseyebiliyorken halâ
Ve halâ salabiliyorken cennete kuşlarını
Kuşkusuz ve ardına bakmadan
Bu üşümediğinden değildir
Kılıçtan keskin sarkıtları görmezsiniz
Maviye bakmaktan
Huzur odaları hep karanlıktır
Güvercinler döner
Siz dönmezsiniz
Neden?

Yürek(siz)misiniz?

...

İzmir
Sevilnur Durmaz