ölünün günlüğündenne zaman insan olmaya kalksam hep elektrikler kesildi azize dedim ona bir şiiri bir şehir gibi severdi vatansızdı tüm şairler gibi bir kuşun kanatlarıydı yurdu azıcık özlem biraz hasret dolu dolu eksiklik ne kadar sıcaksa o kadar ıslak ne kadar yoğunsa o kadar yalın azize dedim ya ona büyük laflarını da sevdim sesimin çağlayanına düşsün isterdim tıpkı sonbaharı terkeden ilk yaprak gibi alınarak salınarak izsiz izinsiz ve kimsesiz azize dedim ya ona gülümseyebilme ihtimali bile güzeldi o mahur beste herhangibiercankişisi herhangibitemmuzgünü |