fincandan kayıklaranladım ki dizlerimde uyuyan sözlerini bir dalgaya metres vermiş şairin gözyaşıdır bu deniz gecedir ve ağlarda çürür vakit dağlara çöker içimizdeki sis ne o kalkar ne de biz ağuladığımız İzmir ölür denize atılan fincanlara takılır ağlar uykusuzun gözünden telveye çöker tuz eski bir hikayede üçümüz birden kavruluruz gece olunca nereye gider martılar su kararınca nasıl bulur yönünü başını kaldıramazsan avuçlarımdaki yıldız ormanı düşebiliriz her zamanki olasılık gibi bu da kaderimiz ama birimizin diğerine bakışıdır omuzlarımız taşır birbirimizi |
hep içindeyim şiirlerinin aynam...
sevgimle :)...