(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
okyanus oluyordum severken şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
okyanus oluyordum severken şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Newton okyanusun kenarındayken kendisine yöneltilen bir soruya karşılık, eğilerek aldığı bir avuç kumu gösrerek, -Tanrının bilgisi bir okyanus gibidir, onun yanında bizim bilgimiz ancak bu bir avuç kum kadardır.
zaten bir okyanusken o yüreğiniz ,okyanusu ,okyanusunun kendisinden dinletiniz ya varolun. Bu seslendirme gerçekten çok hoş olmuş, kutlarım. Saygılarımla,
sevgide çoğalmanın sınırsızlığını çizmiş ben severken okyanus oluyorum gerisi aşkın kabının genişliğine kalmış ne kadar bilincini yitirir, içsel döngülerini özgürlüğe asarsan o kadar yelkenlenirsin okyanusa hatta ne malum derinlere de dalmak istersin belki / yeter ki yüreğin okyanusunu hisset belki sende de minik okyanuslar mavileşmeye yüz durur...
Tüm satırlarım gücenmiş değil miydi zaten, hep bir yanı eksik; hep bir yanı sen olurken. Rüzgarları da söndürdüm gözlerinde, anla: artık hiçbir yaprak sana sürüklenmeyecek her bozgun fırtınada.
Pas tutar su, ellerim incinir, bilirsin; evet sen de bilirsin aslında bazen yaşamak kolay olmuyor bu hayatta.
Hep ezbere sevinirdik, yalan kokardı tebessümlerimiz, biz hep yalandık gülümserken, gülümserken yalandan susardık.
Albatros Tayfalar sık sık yakalar, iş olsun diye, Koca deniz kuşlarını, albatrosları, Keskin çukurlar üstünden kayan gemiye Eşlik eden o kaygı bilmez dostları.
Ama bırakıldılar mı güvertelere, O gök kralları ne sünepe, ne sarsak Seriverir koca kanatlarını yere, Yanlarında sürünen kürekler gibi, ak.
O kanatlı yolcu ne miskin, ne sümsüktür! Ne çirkin, ne gülünçtür o güzel kuş şimdi! Topallar kimi, uçan sakata öykünür, Bir pipoyla gagasını dürtükler kimi!
O bulutlar prensine benzer Ozan da, Fırtınayla senlibenli, yaylara gülen; Yere sürülmüştür yuhalar arasında, Yürüyemez devce kanatları yüzünden.
Ruhu vardı şiirin. Şimdi rengi de oldu.
Ne iyi oldu...