KARA KUŞLAR ÇİZİYORUM ÜŞÜMÜŞ KAĞITLARA
Ey düşedönük hayat çizgim
Karabasanlı ellerinle Boğuyorsun gittikçe umutlarımı İçimden noktalamak geçiyor Bir önceki günü Öldürmek unutamadıklarımı Güneşten kaçırdıkça karanlığımı Bulanıyor alacaya kirliliklerim Söylediklerimden çok Söyleyemediklerim acıtıyor canımı Asın beni güneşin yüzüne Yıkansın tüm kirlenmişliklerim Yırtıyor göğsümü Pişmanlıklarımın tiz sesi kara kuşlar çiziyorum Üşümüş kağıtlara Örtüyorum günahlarımı Isınıyor üşümüş çocukluğum Ben daha çocuktum Büyümek korkuttu ruhumu. |
Saygılarımla...