Sen olmayınca
Hare’lerdi şehri yalnızlık
Nehirler donardı
Azgın sularda boğulurdu masum/n/iyet
Aidiyet cebimdeki son kuruş olurdu
Harcamaya kıyamadığım c/esaret
Al/danışıklı dövüşlerde yenilirdim hep!
Şerh düşerdim utanmazlığa
Niyetlenirdik aşkı aşkta bulmaya
Niyetlenirdik ulanmaya sevdaya

İnayetine sığınırdım...

Ayetler yağardı başımıza
Elele tutuştuğumuzda ,kutsardı bizi aşk
Ve dönülmez yolun başlangıcındaydık henüz
Öldürecektik birbirimizi
Aşkla
Aşk tan ağzındayken tam da yürek ortasında
paramparça tek olduğumuzda.

Korktun ve gittin!

Şimdi sen yoksun
Tek tabanca
Tek kurşun çıkıyorum sürek avına
Önce aşkı bulacağım
Kutsayacak beni yeniyetme ayrılık
Tek kurşunu ölü yıldızlara saklayacağım

tüm şiirler sessizleşecek
leş kargaları üşüşecek başıma
ah o esaret
cesarete teslim edemediğim asalet
cehennem sokağında asacağım kendimi inayetine

zehrini akıtacak dilek
ölüm sarmaşığı gibi duvarımıza dolanacak

sen olmayınca solacak açelyalar balkonda
’pembe’
dil yarası gibi yakacak genzimi
hançer hançer dökülüp
saplanacak koynuma

saklamıştım seni sol yanımda

hayatın gizli öznesi şimdi “aşk”
zamana, anı’ya, an’a bırakıyor kendini.

oysa sensiz geçen güne gün dememiştim ben
tüm menekşeler yolunu şaşırdı sen gideli

şimdi
eksilmiş bir ağaç ağıt yakar sonbaharda yolunu şaşırmış bahara

esrik bir şarkı söyler tüm ölü yıldızlar
ay o kadar uzakta
Sesin ,
Sesin kulaklarımda hala....
20 haziran 2011 sinop