ÇEVİRMEK İNSANLARI İNSANLARA
Silinir gölgesi iyiliğin yürek kabuklarından
Her kabuk daha bir hırsla döner sırtını Saksıdaki menekşenin özünde kalır Suların karanlığında kaybolur Haziran maviliğinde kirlenir eller Cehennemin rengine çalar tenler Yani deli tay gibi koşmak insan olmamaya Sonunda öldürür günahkar bu topalkoşma. Önce serçeler gitti gözlerimizden usulca Yavaş yavaş toprağa karıştılar Sonra sevgi bakışlarımızdan söndü Eski resimlerde gülümsediler hep Bu kan kokan yeryüzü serüveninden Bir de biz ölmüşüz çok mu? Mumyalanmış kalbimizde Bir parça umut çalmak Sürmek insanlığın kara yüzüne ısırgan tarlalarında güneşi bulmak aydınlanmak diyorum anlıyor musunuz yeni kapılar açmak yeni ayaklara tutup ellerinden çevirmek insanları insanlara |
tutup ellerinden çevirmek
insanları insanlara..çok anlamlı dizelerdi..Yüreğiniz kaleminiz var olsun seçkiye değer bir şiirdi..çok sevgim ile..