Yoğun bakımda olan ablama...

yine siyah ağdı gökyüzü bugün
toprağın çehresinde okunmayan
ham bir hayâl saklı yeşil
olgunlaşmaz diyorsun kendince!

sağır sessizliklerde dillenen
içre kavını bırakmış
mayası ekşiden sözlerle
alacakaranlığından geçenleri görüyorsun şimdi

güneş tutuldu varsay
bir zaman sonra
döner yıkar saçlarını yine
sallanmasın umut direğin
içindeki yüzde
gülüverir kar altından kardelen
saflığının rengiyle
biter hicranla hüsranın kardeşliği o an

ne biriktirirsen biriktir gözünde
değişmezse içindeki yolculuk
ve gidişler vardıkça kendine
ederi aynıdır uzak kıyıda da
bilmelisin, bu bir yaşam kuralıdır

sen, araftaymışsın gibi çabala
ancak yorma kalbini
zamanı geldiğinde
zemheri gözlerinden
dökülür hazan örtüsü

yaşamak hep bugün/ de
cemre provasıdır yarına
durduğun yer, yarı aralı kapı arası
olsa da
aklında tut yarının belkisini
kış’ta seferi olduğunu düşün
evine döneceksin
gelecekte / bahar içindedir kısmetse!…



( hayat duvarını aşmak kolay değildir; o ucundan, sen ortandan kırılıyorsun çoğu zaman…)

Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir