Elif/Sizim..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Elif’sizlere, Elif olamayanlara ve Elif olup da yıkılsalar beel düşmeyenlere,
Kayıp bir kentten yazıyorum Sana
Yokluğunu hüznüme bulayıp, Gittiğinden beri Tek başıma ve yıkılmış bir Elif’im… Arkana bakmadan giderken, Duymamak için çığlıklarımı Kulaklarını bir hışımla kapadığın Gitmiyor gözlerimin önünden Elif/sizim! Yarım yamalak dudağımda sayıklamalarım, Bir kâbustu bu uyanmak istediğim. İstemsiz çırpınışlarımda, Şu AN’ı yok etmek istediğim. Elif’sizim… Cadde de yürürken, sokakları bile incitemeyen ben Nasıl oldu da bu kadar incindim? Atalarımız derdi hani ”Eden bulur! ” Edemedim, bulamadım… Etmeden, buldum! Atalarımız mı yanıldı? Ezber mi bozuldu? Tam güveniyorken dağlarıma, Yeni karlar yağıyor. Bir Gün’ün sonunda, Binlerce tükenmiş bir ömür birikiyor. Susuşlarım tekil hep, Tek başıma susuyorum. Ve öznesi Sen. Hayatımın arda kalan sayfalarında altı çizili Önemli satırlarımsın.. Ne göz göze bakabiliyoruz artık, Ne de gözlerimizde şiir var.. Kapıları sürekli açılıp kapanan bir Sensizliğim var. Elif’sizliğim var. Bana mı özendin Sen de? Elif gibi olmaya çalışıyorsun. Elif olmak dimdik olmaktır evet. Sensizliğe rağmen yıkılmamak, Yok olmamak hüzünlere rağmen. Ama Elif olmak aynı zamanda da Yalnız kalmaktır. (sekiz-haziran-ikibinonbir-17:00) Nevin Akbulut |
Yalnız kalmaktır.
........
yüreğinize sağlık ...başarınız daim olsun..