AF MI ?
bağışla
uykulara sarılı mahsun geceyi yamaçlara sığınmış öksüz çiğdemi solgun resimlerdeki dongun gözleri tek bir şıklatmayla fethettiğin geçmişi ve anılara saklanmış hanımeli kokusunu biliriz zamandır yıpranmayan yalnızca nihayet elimde tonlarca sensizlik, bir buket karanfil yerine işledin kirpiklerinle yazdığın özlemlerimin fermanını bir kahve molasında ciğerlerime unut okuldaki ilk defterime çizdiğim sevincimi ayva dalından düşerken yırtılan entareni ıslak mintanımın deliğini bir avcı gibi kovaladığın benliğimi şimdi hepsi anılara hapsolmuş hepsi ömür boyu... ’af’ bekliyor 29 mayıs 2011 / Ankara |
çocukluğumuzdan yansıyan
sağlıcakla