KİMSESİZ BİR YOLCU VALİZİ
geceye hasretti sabır
ve ateş suya sevdalı sokaklar uykusuz ve çocukların yokuşu tırmanması kadar kaygan sulanmış bir çiçek kadar mahsun unutulmuş bir yolcu valizi gibi kimsesiz hangi yağmur yıkardı yalnızlığı ağaçlar hüzünlendirirken güzü ve yapraklar rüzgarın attığı yerde binbir çiçeğin güzelliğini ararken arılar avuç avuç mutluluk dolduruyordu oysa kovanlara ve güzellikler örülmeyi bekliyordu biryerlerde yalnızlık sadece kendisiyle hemfikirdi dilden damlayan acılar zorluklarla sicili bozuk susamışlıklar dert yanıyordu türkülere güneşin südünü sağıyordu bir kadın eli özgürlüklere yılkı atları nefesleri göğüslerine sıkışık kocaman toynaklarıyla hüzne koşuyordu sevdalarıyla unutulmuşluklarının peşinde geceye veda ederken sessizliğe doğuyordu gün 30 Eylül 2015 / Ankara |
tebrikler.. emeğinize yüreğinize
hep saygımla..