ACININ RENGİ
içimdeki
acıların boğduğu yorgun umut ranzamda zula ol taş duvarlara sin çimlen çelik kapılarda kök sal dur üzüm hevengi söğüt çubuğuna sarılı sevda kopar sun dudaklara şıralı elleri em dur dert asılı yellekte kurumaya durmuş kabuğu olmuş kehribar bak dur yol sıra selvi güneşe karşı durmaya yeminli toprakta bir hüzzam ağıt çukurlar nemli çek dur ne yana gider su üstünde bir çöp sana akar ak dur ARALIK / 2011 / ANKARA |
geldiğimde hazla keyifle okudum
sağlıcakla