SAMAN ELEVİ
sevgi ayında
araya mahalleli girmeden sormuk şekeri dağıttı çocuklara anılardan sıkılmış tadı ekşidi yoğurdu dostları süzemedi kuytularda koşamadı sobelendi saman sarısı sevdaya bulamadı sarıkızda yadigâr yüzüğünü son deminde yakaladı son nefesini veren son mazlumun ahını hah işte bu , dedi sûfi nefsinde günahlarının gölgesi küreksiz dümensiz bir sandalda dümen kırdı sırata bindiği kıratla soykırımın derin çukurlarında şaha kalkmış acılara selam veremedi elinde günler tas tas şurup içip içip uysallaştı yattı sıcacık yalanlarla yıllarca kucak kucağa yırtamadı serçelerin sesi ninnisini OCAK / 2012 / ANKARA |