Göç
“Üç İhlas bir Fatiha çocuğuna”
Annesi Nuh Tufanı’nda kaybolan bir kadın. Adı Çoruh. O’nu sevdim. Sarı saçlarını Batum’a döküp Öldü. O gece Tebriz’den Van Gölü’ne kadar dua ederek yürüdüm. “Elham” Üzüm yapraklarının kokusuyla uyandım bir sabah. Menekşesine ve çay bardağına dokundum. Ocakta bıraktığı yemeği Ve son giydiği kazağı kokladım. Dedim ki: “Allah’ım! O’na bir şey olursa bu evi affetmeyeceğim !” (Sonra bu farklı hanımeli renkleri Sabahları ilk vapur sesi ve Mayıs! İnsan bazı şeyler için yaşayabilir Biliyor musun?) -Beni öldür.- “Kul hü” Yeryüzünü örten bu acı çığlıklara Ve gökyüzünde bıraktığınız ayak izlerine dokundum. Bir nehir gibi doğdum kendi yaramdan Kan gibi dökülüyorum size. Beykoz 2011 |
Yoksa...
Büyücü müsün sen!