Çok özel MANEVİ bir annedir bana bu satırları yazdıran.
Hani derler ya anne olmak için sadece doğurmuş olmak gerekmiyor. Manevi iklimlerde yaşayan ve dolaşanlar için bu bağın öneminin olmadığını çok iyi bilenlerdenim. Her vakit sadece dualarımda kavuştuğum, hem "anne" hem de "Azize" ismine daima hürmet ettiğim, ötelerde ellerini öpmenin hayali ile yaşadığım o mübarek anne.. İpek saçlarını, nur yüzünü ve şefkatli tebessümlerini hayalimde ne çok düşündüm. Ne çok kendimden bildim seni ve ne çok kendinden bildim beni.

Oysa; Gözlerin gözlerime hiç dokunmamıştı. Yüzün yüzüme yabancı, dudaklarım ellerine değmemişti edebiyle. Ama gül bahçeleri içinde,ruhu ruhumda yaşayan bir anneydin sen.Merhametine ve asaletine hayran olduğum nadide bir anne! Bana mana olan ve ruhumdaki olgunluğa o görünmez varlığıyla mihmandarlık eden bir anne. Belki de hep özlediğim ve maddi anlamda ulaşamadığım bir manevi köşe.

Acaba tanıyabilseydin sen de sever miydin bu kadar beni? Canından bir parça gibi hissedip “kızım” der miydin özlediğim ve hiç görmediğim şefkatlerle? Oysa ne çok isterdim seni görmeyi, hayır duanı almayı ve rızana kavuşmayı. Ne çok isterdim ellerindeki kınanın ruhumu muhabbetle sıvazlamasını. Şimdi bütün hasretlerim gibi, bütün yaşanmamışlıklarım kadar özlemindeyim ötelerin... Yaradılışım bu bilirsin, pes etmeyeceğim; bekle beni cennetinde, ellerini öpmeye geleceğim!

Bu anneyi, bu kadar sevmemin ve benimsememin nedeni kula karanlık sadece Allah’a ve vesile olana ayandır. Ötesini düşünmüyorum alnıma yazılan kaderin onsuzluk yüzüne tevekkül ve teslimiyetle boyun eğerken. Sadece ihtiyacım olan bu tertemiz ve manevi hazzın doyumunu yaşıyorum. Dualarımı meleklerle ötelere gönderirken seherlere de gözyaşlarımdan denizler bırakıyorum. Her şafak vakti, serçe çığlıklarıyla gelen selamımı alıyorsun değil mi?

YILLARDIR HER SENE ANNELER GÜNÜNDE ÖNCELİKLE HATIRAMDASIN EY AZİZE ANNEM!

Hüznün kırık gölgesi duvak olmuş yüzüne,
Gözyaşındaki sitem desen çiziyor anne!
Durulmuş ipek sanki sükut düşmüş özüne,
Görünmez mateminden çile sızıyor anne!
...Ruhundaki olgunluk ışıldarken her yana!
...Merhametin nur saçar en karanlık vicdana,


Gülün kalbinde adın alnında yüce yazgı,
Gönlün Kâbe kapısı semaya dönük her dem,
Şükürle biçimlenir kalınlaşan her çizgi,
Sinendeki nüvede saklı incidir erdem.
...Kutsiyetin ad olmuş Fatıma’da hicrana,
...Sümeyye’nin göğsünden akan onurlu kana!


Sessiz çığlığın düşer karanlık gecelere,
Yıldızlar kümelenir çözülen saçlarında,
İsmindir şeref veren anlamlı yücelere.
Umudu yeşertirsin açık avuçlarında,
...Serzenişlerim sensiz yaşadığım her güne,
...Anne, sen yanımdayken ölümler eş düğüne!


Yaşmağındaki aktan süzülürken iffetin.
Yağmur sonrası açan gelincik ahengisin,
Masum çocuk dünyamı mühürlerken saffetin.
Süslü gökkuşağının sekizinci rengisin,
...Sen canımda oldukça, şükür dolar her an’a,
...Varlığımı kuşatan en güzel şeysin ana!


Sarılıp okşadıkça cennet kokulum derdin,
Oysa cennet bahçesi merhametli kucağın,
Bin bir meşakkat ile bana bir ömür verdin,
Sen benim gözbebeğim, ben nazlı yavrucağın.
...Aynadaki suretim ne çok benziyor sana,
...Anne, bırakma beni, hiç bırakma yabana!


Istırap çiçekleri seni yorgun bırakmış,
Yıllar acımasızca kan süzmüş nefesinden,
Tevekkül dinginliğin sabır saçında akmış.
Umut bestelemişsin bebeğinin sesinden,
...Ruhumu sıvazlarken ellerindeki kına,
...Melekler konuk olsun cennet düşlü uykuna!


Kararsız iklimlerin hayat veren yazısın,
Dilindeki dualar ömre bahar nakışlar,
Kaderime hükmeden en mukaddes yazısın,
Sevincimle şenlenir elem kokan bakışlar.
...Şefkat süslü buseler, sevda işlerken cana,
...“Annem” diye haykırmak istiyorum cihana!

ŞAİRİN NOTU:
ÖZ annem yaşıyor çok şükür.
Benim için ebediyete intikal etmiş tüm manevi annelerden annelerin en güzeline, ardında Gül Kokuluma sevdalı bir evlat bırakmış annelerin en hayırlısına; Azize anneme Rabbim rahmet etsin. Makamı cennet, komşusu Fatıma annemiz olsun.
Anneler günümüz kutlu olsun.