SENİ KİMSE BİLMESİN
Gönlümde gizli sevdam alnımın yazısıydın
Nazar ettiğin yüzün dermansız sızısıydın Yüreğin inci mercan sedefler dizisisiydin Hayalimde suretin, düşümde ninni sesin İki cihan helalim seni kimse bilmesin Adın kutsal yeminim, varlığın bende sırdır Mertliğin dile destan yıl değil yüz asırdır Öyle bir akit ki bu, can ölüme hazırdır Zulümler bu destanı harap edip silmesin Yüreğimde giz sevdam seni kimse bilmesin Özlemin zirvesinde varlığım deli aşık Talan olan bahçede ruhum asi sarmaşık Öksüz gecelerimi şefkatle saran ışık Bana bir selam gönder düşlerim gülümsesin Mahzun bakışlı sevdam, seni kimse bilmesin Ellere mahrem sırrım efsununda haklıdır Akşam yıldızlarında yeminimiz saklıdır Sende kalan gözlerim ellere yasaklıdır Tenime lisan olmuş gül kokulu nefesin Esmer gülüşlü sevdam seni kimse bilmesin Evvel kuru dal idim gül sinende yeşerdim Kendimi sende buldum aşkın sırrına erdim Kargülü ALMILA’yım, değişirsem namerdim Yeminimden dönersem bahtım bana gülmesin Yağmur yürekli sevdam seni kimse bilmesin. İSTANBUL Sevim Yakıcı . . . . |