MEKÂN BENİ ARIYOR
Ne vakit, diye sorma, çoktan bittim ey gönül
Saatleri kaybettim, zaman beni arıyor Bir ceylanın gözüne, hicret ettim ey gönül Yaşıyorum boşlukta, mekân beni arıyor Ben yolunu kaybetmiş, avarenin biriyim Ah sevda diyarından sürülmüş aşk eriyim Akıldan tozutmuşum, çünkü ben serseriyim Koşuyorum boşlukta mekân beni arıyor Kozmik bir coğrafyada, belirsiz bir noktayım Rotasını kaybetmiş, gökte sönük bir ayım Esen yelden yön almış çıkmaz bir kavşaktayım Taşıyorum boşlukta mekân beni arıyor Ne diye olmaz, dersin; ne diye yolum kestin? Beni alıp götüren kasırga gibi estin El âleme bonkörken bana her dem nekestin Coşuyorum boşlukta, mekân beni arıyor Zamanı çoktan yitmiş, mekânsız seferiyim Sanki kırıp dökenin gönüllü neferiyim Bir de boş atıp tutan hayal muzafferiyim Üşüyorum boşlukta, mekân beni arıyor Bütünüyle hatada yaşarım, tuzaktayım Sürüklenip dururum rüzgârda, kızaktayım Dapdaracık alanda, feraha uzaktayım Düşüyorum boşlukta, mekân beni arıyor Güneri Yıldız (Elazığ/2009) . |