muzip mucizemçoğul bir türkü bu içimi yırtarken düşün kırılan tırnakları annesine ağlıyor sevgilimin sevgilim içinde umursamaz gözüken birçok yokun öylece boğuşup duran sesimiz bizim onca yılık ruha bakın nasıl düştü çaresiz can evimizde bu kuşkusuz yangına su harami deresinde ben’i adadım sana al çünkü dağdan ateşten ve sudan mucize çıkartan kopmaz şah damarımızdan korkunç bir infial içinde değilim hiç aslı astarı olmayan bir dünya için hele hatırım gönlüm hoş sen al sen ver beni hiç bulaştırma işlerine her günümün sahibi evvel ve ahir tek im kahramanımsın benim |