Bir hikâye değil sana sunduğum,
Hayatımın romanı var bu satırlarda.
Ama öyle kısa ki,
Kelime denilen o eski dostlar,
Anlatmaktan yoruldu,
Acı çekerek "Eyvallah" dedi,
Terk etti beni.

Beni terk eden kelimeleri bulursam eğer,
Onları geri getireceğim,
Ama değil kendi sesimle.
Nasıl isterlerse öyle anlatacaklar beni.
Beni bana sorma sakın,
Çünkü ben bende değilim...

Beni benden alanı bulursam,
Bir ateş yakacağım,
Ama öyle bir ateş ki,
Odunlar yanmadan önce,
Beni çalan yansın ilk önce!
Çünkü eğer o yanmazsa,
Beni hep benden alacak,
Ve ben, bensiz bir benle baş başa kalacağım...

Bensiz ben…
Nasıl bir varoluştur bu?
Düşünsene,
Ruhum bedenimden kopmuş,
Gözlerim kendi gözlerime bakıyor,
Ama tanımıyor kendini.
Bir ayna koy önüme,
İşte orada görürsün
Bir hiçliği, bir boşluğu,
Bir özlemi ve bir öfkeyi...

Beni benden çalan,
Kimdir, nedir, nerede saklanır?
Belki bir hatıra, belki bir yalan,
Belki de bir sevda…
Bir dokunuş kadar yakın,
Ama bir asır kadar uzak.
Arıyorum onu,
Yanan odunların çıtırtısında,
Alevlerin dansında,
Küllerin is kokusunda...

Kelimeler,
Gelin geri bana,
Bir ip gibi birbirinize dolanın,
Bir düğüm olun ki çözülmesin;
Anlatacak çok şey var,
Ama sesim titriyor,
Dilime kilit vurulmuş,
Beni susturan beni anlamış gibi...

Bir gece vardı hatırlar mısın?
Ay ışığıyla yaralıydı gökyüzü.
O gece kendimi aradım
Tüm yıldızlarda.
Ama yıldızlar sustu,
Karanlık "Sen bende kayboldun" dedi...

Eğer bir gün kendime dönersem,
Soracağım:
Hangi yolda kayboldum,
Hangi dönemeçte unuttum beni?
Ama önce,
Beni benden çalanı yakacağım.
Çünkü bensiz bir benle yaşamak,
Cehennemi avuçlarımda taşımaktan beter...

Beni bana bırak, ey dünya!
Ya da al beni,
Bütün bu anlamsızlıklarla birlikte.
Ruhumu azat et,
Çünkü bedenim bir kafes,
Ve içindeki kuş kanat çırpıyor,
Ama havalanamıyor...

Kelimelerim,
Ah, o eski dostlar…
Şimdi dönerlerse bana,
Korkmayacağım anlatmaktan;
Hangi ateşe atılmam gerekiyorsa,
Atarım kendimi tereddütsüz.
Çünkü biliyorum,
Ancak küllerimden doğarsa
Gerçek benliğim,
O zaman kurtulurum bensiz ben olmaktan...

Ve işte o gün,
Kelimelerden bir şehir kuracağım.
Her sokak beni hatırlatacak,
Her köşe başı bir anı taşıyacak.
O şehirde bensiz ben olmayacak.
O şehirde "Ben" olacağım...

Erol Kekeç/2018/Çamlıca/Üsküdar/İST