GÜLDÜM
Altın tepside sunulmadı hayat bana da
yalnız olduğumda ağladıklarıma güldüm birileri varken yanımda sıkıca sarıldığım hayatın aynasında. Engebeliydi yokuşlar diplerdeydi umutsal kırıntılar. çocukluk masumiyetim ile yapmak isteyip de yapamadıklarıma, annemin cevizli kurabiyelerine özlemime kardeşlerim ile ettiğim kavgalara O yıllarda anlamı olmayan şimdi burnumun direğini sızlatan buruk gülümsemelere güldüm... Dertlendiğimde pişmanlıklarımı dile getiremediğime dibe vuruşlarda bir dip daha olacağına vurgun yemeden çıkacağıma mutluluğun sıcacık saracağına şiddetli poyrazlara rağmen güldüm... İçimde yolculuklar yaparken geçmişte kalmış özlemlerime yaşayamadıklarıma güldüm... Dünden bugüne yıllarımı harcadığım gülüşümden vazgeçemediğime güldüm... Kimbilir hatırlayamadığım kaç anı kaç hüzünlü gün var bu yüzde. Yaşları belli olan yaşanmamışlıkların Gülümseyişinde... Ferda Özsoy |
Kalemin hiç susmasın...
______________________________Saygı ve Selamlar..