Zaman gözlerimizin ardında, akarken yarına
Eyvah diyordu
Her adım bir ileriye giderken
Ruhumuzun ses verdiği çıkmaz sokaklarda
Tırpanlar iniyordu ayaklarımıza

Ömrün kör kuyularında kaybettiğimiz yürekler
Köçeğin oynamaları altında seriliyordu ayaklar altına
Karamsar bakışlar mermiyi yerken alna
Karanlık şehrin fahişelerinin çığlıkları
Sanki içimizde yankılanıyordu

Doğurgan kadının doğum sancıları başlıyordu
Çocuk düşümü yüreklerimizde
Yaşam kartları bir, bir açılırken önümüze
Geceye düşen kanlı çarşaf kokuları
Kirletiyordu sinemizdeki aldığımız son nefesi

Hayatlarımızın önüne çekilen demir parmaklıklar
Gardiyanın cop gezimlerinde
Tırmalarken beynimizi, aşka olan korkaklığımız
Ürpertiyordu tenimizi

Masallarda anlatılan devler çıkıyordu önümüze
İri cüsseli adamlar ayaklar altında eziyordu yüreğimizi
Anka kuşları kaf dağının ardına gizlenirken
Yüzyıllardır uyuyan prenses
Prensin öpücüğüyle uyanmıyordu uykusundan
Ve düşler ülkesinde uzamıyordu rapunzelin saçları
Helen’in yasak aşkı yok ederken Truva Kırallığını
Damarlarımızdaki tüm şehirler yanıyordu

Ötelerin ta ötelerinde sana olan susuzluğum
Parça, parça edip yararken dudaklarımı
Ölü çocuğun kefeni üzerime seriliyordu
Şaman rahipleri yüreğimin ateşinde dönerken
İskenderin orduları yakıp yıkıyorlardı
Sol yanıma kurduğum tüm kaleleri

Musa tur dağından inip asasıyla ortadan yararken kızıl denizi
İhanetler furyasında yüreğimde inliyordu
Züleyha Yusuf’un yasak aşkında inzivaya çekilirken
Boş kalan ellerim kanlı gömlekleri arıyordu
Gözlerimden süzülürken iki damla yaş
Yüreğimizde akan sellere karışıyor
Tufanlar koparıyordu ötelerde boranla birleşip
Nuh’un gemisini arıyordu ağzın sularımız
Ağrı dağına konmak için
Zaman gözlerimizin ardında akarken yarına
İçimizden bir ses eyvah diye bağırıyordu
Har adım bir ileriye atılırken
Sanki ellerimiz tırpan vuruyordu ayaklarımıza
Ve yalnız gecelerde umut beklediğimiz yıldızlar
Umutsuzca düşüyordu ellerimize

Nurettin Aksoylu