ölüm“tanrı bulanık görmemi istiyorsa ben de bulanık görürüm” … ben gözlerimi sürgüledim güneşin kırılan prizmasında gök kesti ipini uçurtmalardan sustum konuşmadım hiç nasıl olsa kümelendi kırlangıçlarım eşdeğere yansıyan bir oda dolusu kahkahaydı eşyalar kapı gıcırtısında zaman hiç kimse aralamadı yalnızlıkları birazdan gölgem düşecek dedim ki kül olana kadar yanarım ateş elbette sönecek bir yağmur sonrası soyundukça acılardan uyurum kollarında Aysu |