ÇİZGİLERİN İÇİNDE
istasyondan kalkan son trenin gidişiydim, bir sonbahar akşamıydım
kendi bulutlarımın yüreğimi ıslattığı, yağmur sancısı gözyaşlarıydım. . . . /şimdi çevirip başımı baksam, sabahın ilk saatlerine…/ bir topaç dönerek konar, sek- sek oyununda çizgilerin içine ve kulağa ilk isyanın sesi dolar, heyy oyunumu bozdun diye işte böyle başlar farkında olmadan, ilk kavga gibi ilk aşklar yıllar sonra hatırlandığında, bir tebessüm olacak o fırtınalar. nerede şimdi o topaç, kaç asfaltla kaplandı o çizgilerin üstü anlarız bulup okuyabilirsek eğer, her birinin ayrı günlüğünü . /güneş tepeye çıkmadan, nedir bu ışık gözlerimdeki…/ her kitabın ortasında ya bir kuru çiçek yada bir kurşun deliği yarını yarım bırakmış ölüm ve aşk dolu, bir derin geçmiş gizli ama her şeye rağmen bir tat, kalmışsa eğer damaklarımızda bu birer yanından ve aynı anda, dişlediğimiz elmanın hatırına. unuttuğumu sanma, bir de söz etmiştim ya gözlerdeki ışıktan ve o da sanıyorum hala, umudu kesmemekle ilgili yarınlardan . /işte geldi, bütün tezgâhların toplandığı alaca saatler …/ bir kampana sesiyle başlar, uğurlanmaya tabi bütün gidişler en soğuk mevsimin habercisidir, peronda kalan sessiz sesler sadece bir an düşünürsün, ben bu kapıdan nasıl çıkarım diye sonra yavaşça yürürsün, ilk ışığına bin yalnızlık saklı geceye. ama ayağına bir ip takılacaktır, dışarıya attığın ilk adımlarında bu bir topaç ipidir ve saklanmıştır, yerdeki çizgilerin arasında . . . istasyondan kalkan son treni izliyordun, bir mendilin sallanışı gibiydin gidişime ağlayarak bakıyordun ama, ne yazık gelişimi hiç görmemiştin. Cevat Çeştepe |
---------------------------------her kitabın ortasında ya bir kuru çiçek yada bir kurşun deliği
yarını yarım bırakmış ölüm ve aşk dolu, bir derin geçmiş gizli
ama her şeye rağmen bir tat, kalmışsa eğer damaklarımızda
bu birer yanından ve aynı anda, dişlediğimiz elmanın hatırına.
unuttuğumu sanma, bir de söz etmiştim ya gözlerdeki ışıktan
ve o da sanıyorum hala, umudu kesmemekle ilgili yarınlardan
/işte geldi, bütün tezgâhların toplandığı alaca saatler …/
bir kampana sesiyle başlar, uğurlanmaya tabi bütün gidişler
en soğuk mevsimin habercisidir, peronda kalan sessiz sesler
sadece bir an düşünürsün, ben bu kapıdan nasıl çıkarım diye
sonra yavaşça yürürsün, ilk ışığına bin yalnızlık saklı geceye.
ama ayağına bir ip takılacaktır, dışarıya attığın ilk adımlarında
bu bir topaç ipidir ve saklanmıştır, yerdeki çizgilerin arasında
. . .
istasyondan kalkan son treni izliyordun, bir mendilin sallanışı gibiydin
gidişime ağlayarak bakıyordun ama, ne yazık gelişimi hiç görmemiştin.
Cevat Çeştepe
------------------------------------------------------------------------------
Kurşunlar delip karartsın diye edinmezdik, ne kitaplarımızı, nede hatıra defterlerimizi. Aralarında saklardık renkleri kaybolmasın, biraz da kokusu kalsın diye nadide çiçekleri. Pek çoğu sevgililerin ellerinden aldıklarımızdı. Ah sevgili usta, geçenlerde “Budala” geçti elimi yer yer sarrarmış, pas tutmuş gibiydi sayfaları. Arasında sarı “vah – vah çiçeğinin yaprakları inanırmısın kırkdör yıl öncenin renk ve narinliğinde adeta gülümsüyordu. Doğrusu çok çabalar sarfetmiştik korumak için kitap ve defterlermizi, ama ünüversite duvarlarını delik deşik eden, kara kurşun yaralarından, canım kitapları koruyamamıştık kitleler halinde,yakıcılardan.
Harika şiirinin duygu selinde yıkanıp arındım sanki. Sizin şiirlerinizin hepsi etkiler beni usta, ama sakın darılma, ayırım yapıyorum sanma, “Çizgilerin içnide” nin hüznünden kaybolup gittim sanki. Esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlıyorum dost şairim sizi. Kemal polat