ağla Hazel!
bütün kara bulutları başıma çekmeye hazırım
dayanırım sağanakların kurşun tanelerine dişlerimi sıkarak tenime değen her damla ateş olsa da aldırmam postum için değil dostum için söndürürüm içimdeki denizde! bendeki yaraları saydın mı sen, burçak tarlası gibidir sırtımdaki bıçak izleri durmadan anı suyu veririm onlara kaybolmasın diye sevdiklerim! kafir miyim şair miyim bilemem! hiç kimseden dilemem bir selam sadakasını, öldürdüklerimin yasını tutmayı yediremem kendime her nefesimde korkusunu taşır kokusunu duyarım dünlerin ya dirilip yüzüme tükürürlerse! ağla Hazel, ağla ölmediğimiz için yas tut! kurut seni de beni de defterinin arasında, bir sayfasında çançiçeği birinde menekşe. |
hüzünlü dizeler en sevdiklerimdir,nedense şiirde hüznü yakışıkılarım.
Derin saygılar ve beğeni ile efendim.