G Ü Ldeli taylar gibi koşturup durmuştu geçmişti papatya falı zamanı griydi hayat rengi hâlâ... yenilgisini kabullenmedikçe düşlerinin rengini boyayamayan ellerini kanatıp duruyordu, yüreğinin tırnaklarıyla yağmurlar dolusu ağlarken yalnızca gözmerceğine yerleştirdiğini görüyordu o ve bir türlü vazgeçmiyordu dalgakıranı olmayan limanda dalgalarla boğuşa boğuşa cebelleşerek / dişe diş zorluyordu umudu bir ney çağıltısından süzülüp gelen bir masal olmayacaktı yaşamı oysa çünkü hayat yedi vermeyen bir gül dikmişti doğduğunda ona!... Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
yarı baygın tutunuyordu şehir ateşine
sesi güzel şiirleri özel kalem
tebriklerimle...