Tomurcuklanır dalım,her hazan mevsiminde,
Yere düşerken bile,yine uçarmış gönül..

Dizlerde derman bitmiş,gezer sevda peşinde,
Düz ovada yürürken,yolun şaşarmış gönül..

Tek nefeslik can dahi,kalır ise bedende,
Aşk seline kapılıp,coşup taşarmış gönül..

Miadı dolmuş vücut,sefer arefesinde,
Solmuş iken yeşerip,yaprak açarmış gönül..

Ceylan dağlardan kaçıp,yuvasına kapansa,
Av mevsimi geçsede,pusu kurarmış gönül..

Eli ayağı tutmaz,medarı olmasada,
Yatalak yatağından,kalkıp koşarmış gönül..

Kulaklar duymaz olmuş,kalmamış gözde feri,
Sevdanın gülüşünü,duyup bakarmış gönül..

Dünyayı derya yutmuş,nuh tufanı başlasa,
Yemyeşil çimenlerde,gezip tozarmış gönül..

Son demlerini yaşar,imzalanmış fermanı,
Dinlemez büyük sözü,yırtıp atarmış gönül..

Veda edip giderken,geri dönüp ardına,
Dua okuyanlara,selam çakarmış gönül..

Varsa da hak divana,unutmaz seni gönül,
Gönülde kalanlarla,yaşar gönülde gönül….