KARA TALİH
Çile çeke çeke sevdâ peşinde
Şu dîvâne gönlüm, yeldi yelecek. Aşkı gizlemeye gerek kalmadı Eller hâlimizi, bildi bilecek. İlk sensin gönlümün dalına konan Bu kadar kimseyi sevmedim inan Nefsi hesabına bizi kıskanan Ner’deyse kahrından, öldü ölecek. Aşkın çeşmesinden her yolcu içti Ferhat, Mecnûn, Leylâ... bu yolda göçtü Bugün yarın derken bir ömür geçti İşte gül benzimiz, soldu solacak. Deli poyraz gibi durmadan estim Elimde kırıldı su dolu testim Seni bilmem amma ben ümit kestim Kavuşmak mahşere, kaldı kalacak. Aradım bir leke yoktur kökünde Menekşe, gül/sümbül senin kokunda Umarım Mevla’dan hem de yakanda Kara talih bize, güldü gülecek... Hanifi KARA |