dilek ağacıgizlice gelip içime oturdun sessiz bir yağmur sonrası ve ürperti sardı bedenimi seni seviyor muydum yoksa öyle tuhaftı gözyaşlarım bulutları topladı gök kırıldı ürkütücü renk alacasında en karamsar yanım aşk koktu manasız akşamın derinliği sakladı yıldızlarımı yüzün gölgeli çiy menekşesi hani dedim saçlarımı örse o rüzgâr dalgalanması dursa usulca zaman gelip öpse dudaklarımdan dingin bir bahara doğru göğün görkeminde güneş usulca yalasa yüzümü perçeminde yokluğun Aysu |
-du, -dı fazlalığı sesli okuyunca hissediliyor biraz. Belki ufacık bir oynama isteyebilir.
Sevgilerimle