İhalesi oluyor sanmıştım aşkın
Nereden bilebilirdim ki az seven kazanırmış
Severken insan namluyu kendi şakağına dayar
Ve en sevdiği mevsimde yağdırır gönlüne yağmurları
Bilmeden uçuruma yaslanmış;
Hırçın sır girdabında söndürmüşüm közlerimi
Mecalsiz cümlelerim soysuzlşan bir yanılgı gibi
İkimizde biliyorduk aslında bu aşka ölümün dahi yetmeyeceğini
Yarıda kesilmiş çığlıklarım bedenimin en acıyan yeri
Katran karası gözlerinde boğuluyorum kurtar beni!
Sen ki damarlarımda akan hüznü karıştırandın aşka
Sen ki ömrüme yaşattığın mahşerdin ardımda
Sen ki sırtımda bıçak yarası gibi keskin pişmanlıklarımla
Hüzzam soğugu ayrılığı bırakandın kapıma
Rüzgarla getirip serdiğin aşkı kasırgayla terkedendin
Tek adımlık gülüşümü yüzüne rehin edendin
Benim korkularımı kendi düşlerini haczedendin
Hoyratça biçtiğin aşkı yüreğimde öldürendin
Ettiğim yeminlerden büyük değilsin ya
Enkaz altında bıraksanda yüreğimi
Sensizlikle sıvarım yine duvarlarımı!
KÜBRA ER