YALNIZLIK SÜNGÜSÜ
Dokunmuşluğum var avuçlarımda aşkın küf tutmuş yalnızlığına
Parmak uçlarıma bile sindi bu hayatın renksizliği Bu masalın en masum çocuğu değildim elbette Yıpranmış, grameri bozuk bir hikaye Şah damarını kestim aşkın gecelerce Tahribatı ağır oldu yüreğimin Hecelerim hırpalanmış, elimden alınan düşlerim haczedilmiş Ödedim belki de geçmişim nafakasını Sıra dışı ettim bütün hoyrat aşkları Meğer hep görmezden gelmişim, sonbaharı yaşamışım dört mevsim Koca bir ömrün sandalında küreksizmişim Hüzün ki varlığınla yokluğun arasında katık ettiğim Tabutumun son çivisini de çaktırdı senin sözlerin Yakıp yıktığım şehrini enkaza teslim ettim Kaybettiğin bu aşk savaşında ben de yenildim Ganimet diye mutsuzluklar yağma ettim Düşbaz sevdalardan imha ediyorum yalvarışlarımı Yamacımda soysuz aşkları kundakladım İnsan hayatında bir kez ölür, ben ölürken de tektim Ölümü istediğin kadar daya kıyılarıma ; Yalnızlık süngülerimi çoktan çektim!... NOT:HERKESİN YENİ YILININ HUZURLU VE MUTLU GEÇMESİNİ DİLERİM ...SEVGİM VE SAYGIMLA... |
Bitiş ve finalll....