EY KOCA DÜNYA!
Şaha mı kalktın ey koca dünya!
Hani nerde senin düzenin Bugünüme küfrediyorum ben yaşadığım için Yalvarıyorum Allah’ım ne olur bu rüya bitsin Çünkü sen sadece rüyalarımdan içeri girdin Senden önce de siyahtı benim düşlerim ; Umutlarım doldurdu gecelerimi. Aşkın anahtarı cesaretmiş öyle mi? Benim ömrüm bu hayata meydan okumakla geçti Öyle bir sınavdı ki hiç bir soruyu ertelemedi geri Pimi çekilmiş yalnızlığımdı düştü gecemin koynuna Hiç olmayan senden çoktan vazgeçtim ben Senin göremediğin hiç bilemediğin bir lisanın; Kelimelerini döktüm satırlara Şimdi gizliyorum ruhumu parmaklıklar ardına İşte bu yüzdendir ki sensizliğin karanlık kuyusuna; Kendi ellerimle bırakıyorum yalnılzlığımı. Sensiz yaşamaktansa düşmanım hayata Sen giderken yazıldı zaten ölümüm fermana Sensiz geçen her gün kesiyor yavaş yavaş bileklerimi Yüreğim!Kapat kapılarını sevdalara... Ölümü düşünmek yenilmektir Yeniden sevmekse ölümü yenmektir Her seçim bir vazgeçiştir Ben vazgeçtim bu hayatı seninle paylaşmaktan Çünkü sıkıldım artık her düştüğümde; Yalnız yerden kalkmaktan. Bıktım artık koca dünya! Yoruldum savaşmaktan!... AYŞEGÜL-KÜBRA ER |