27
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
3022
Okunma
Şaha mı kalktın ey koca dünya!
Hani nerde senin düzenin
Bugünüme küfrediyorum ben yaşadığım için
Yalvarıyorum Allah’ım ne olur bu rüya bitsin
Çünkü sen sadece rüyalarımdan içeri girdin
Senden önce de siyahtı benim düşlerim ;
Umutlarım doldurdu gecelerimi.
Aşkın anahtarı cesaretmiş öyle mi?
Benim ömrüm bu hayata meydan okumakla geçti
Öyle bir sınavdı ki hiç bir soruyu ertelemedi geri
Pimi çekilmiş yalnızlığımdı düştü gecemin koynuna
Hiç olmayan senden çoktan vazgeçtim ben
Senin göremediğin hiç bilemediğin bir lisanın;
Kelimelerini döktüm satırlara
Şimdi gizliyorum ruhumu parmaklıklar ardına
İşte bu yüzdendir ki sensizliğin karanlık kuyusuna;
Kendi ellerimle bırakıyorum yalnılzlığımı.
Sensiz yaşamaktansa düşmanım hayata
Sen giderken yazıldı zaten ölümüm fermana
Sensiz geçen her gün kesiyor yavaş yavaş bileklerimi
Yüreğim!Kapat kapılarını sevdalara...
Ölümü düşünmek yenilmektir
Yeniden sevmekse ölümü yenmektir
Her seçim bir vazgeçiştir
Ben vazgeçtim bu hayatı seninle paylaşmaktan
Çünkü sıkıldım artık her düştüğümde;
Yalnız yerden kalkmaktan.
Bıktım artık koca dünya!
Yoruldum savaşmaktan!...
AYŞEGÜL-KÜBRA ER