1
ANNEME

anne, evden ayrılma.
onlar her an gelebilirler.
bakmadan sürünün sahibine,
ağıla dalan aç kurtlar gibi
eve dalabilirler;
evden ayrılma, anne.

hastasın, bitkinsin, ama
onlar anlamazlar insan halinden.
hiçbir şeycik anma onlara,
çünkü her kötülük gelir ellerinden,
kurnazca gönlünü almak isterler;
anne, sakın aldanma.

atatürk’ü duvardan indir,
mushaf’ı şeker sandığına sok;
ilkin onları soracaklar bir bir,
sonra şiirlerimi. de ki haberin yok.
söverler, döverler de. anne, onlardan
her şey beklenebilir.

sakın heyecana kapılma,
kahveni pişir, ilacını iç, duanı oku.
kader zorlamaya gelmez bilirsin,
fayda etmez asla ölüme korku.
bilgesin, ama öğütlerime darılma,
anne, evden ayrılma.

2
KARIMA

bu sana hayali mektubum benim:
hanımım, bir tanem, canımın içi,
hücrede yalnızım. hücre dediğim
paslı demirlerle çemberli fıçı.

soğan soyar gibi soydular beni,
bu soğuk fıçıya koydular beni,
sorgu oygusuyla* oydular beni,
hâlâ belli değil kocanın suçu.

gardiyan mı ne diyorlar birisi,
insan değil, tıpkı yaban kedisi,
besbelli ki mesleğinin delisi,
sürekli kapımda dayalı kıçı.

sorgu yargıcıysa daha da berbat,
öfkeden çarpılmış herifte surat,
titriyor burnunda her iki kanat,
kefenler biçiyor zalimin piçi.

sevgilim, bunlara sakın erinme,
metanet ver çocuklara, kendine,
emin ol ki, binler gelir yerine
ölse bile kocan gibi birkaçı.

_____
* oygu: Oyma işinde kullanılan bir alet, keski

3
ÇOCUKLARIMA

ruh karartan bu dar dekor,
tabuta benzeyen bu in
siz gelince genişliyor
bahar, emin, esin, nesrin.

yalnızlık adlı imansız
diyemiyor “sen de kimsin?”
çünkü burada siz varsınız:
bahar, emin, esin, nesrin.

ne karnım aç, ne susuzum,
ne duvarlar nemli, serin;
sizlerle hiç sorunsuzum
bahar, emin, esin, nesrin.

mezarlaşmış bu taş hücre
biraz özgürlük öğrensin.
şakalaşın güle güle
bahar, emin, esin, nesrin.

tek arzum, tek istediğim
hayali olsa da gelin.
sizi hep bekleyeceğim
bahar, emin, esin, nesrin.