....Yolumuz gurbete düştü

Hazin hazin ağlar gönül

Araya hasretlik girdi

Hazin hazin ağlar gönül.....

Uykuya haram olup düşeceğimi bildiğim bir geceye ramak kala
Gecenin rengini kıskanan kaderlerimize inat
Harflerin hepsi tutuklu kalakalıyor.
Kelimelerin devleşmek istediği yerde sen duruyorsun.
Ve cümleler utanıyor, küçülüyor...
Oysa ben inada oturup seni anlatmak istiyorum dizelere...


Aktı akacak gözyaşımla tamda boğazımda saklıyorum seni
Bir kördüğüm oluyorsun oracıkta.

Nefessiz kalıyor sana ölüyorum...

Ardından kokunu meltemler getiriyor boynuma doluyor
Her dokunuş el izini bırakıyor...
Gökyüzü can çekişiyor şu mevsimde...
Utanmadan naralarını da atıyor...
Çok korkuyorum

...

Şebnem olup konaklıyorum bir gül dalına
Ne kadar yakışacağım gözlerinin takibinde
Gülü terk edip düşerken avuçlarına...

Düştüğümde olur deprem ve bir isyan
Körüklenir sevda!
Coşkunun verdiği hazzın bedelinde kesilir infaz
Asılır hüzün bir gülüş gölgesine...
...
Hayalimdeki resmine her uzanışımda
Titrek kalıyor ellerim
Cürümünü ayrı düşürenler için
Kan kırmızısı küfürleri öğreteceğim dilime...
...

Ve dilde dolana dolana gezinen isyanlar
Ve yine saat bilmem kaçı gösterdiğinde
Köz köz yanar yürekler
Ağıtlarım kan olur...
Dilden sağılır bir türkü

’...Araya hasretlik girdi...’

Taşacağız yüreklere sığdıramadığımız düşlerimizle beraber...
Düşlerimiz besteleyecek bu kez şarkımızı
Tende ölüm tadılacak
Nefeslerimizin eşitliğinde.

’...Hazin hazin ağlar gönül...’