HİLE YAPIYORUM
Varken yok saymak,
yani vazgeçmek, Yani yüreği kandırmak... Hile yapıyorum kendime gören gözlerimi körleştirerek. Hergün vaz geçtiğim hayat, Arsız gülmelerle, Eteğimden çekiştiriyor, Ve başlıyoruz isteksiz körebe oyunu oynamaya... Tüm engeller, Umursamazlığıma yenik düşüyor. Alaycı imalar sezinliyorum doğan günde. Ve aldırmıyorum ıslatan yağmurlara. Ben ,varlığın kucağında silik bir resimim şimdi. Kimsenin yaşamında tuzum yok. Anlayacağınız boş beleş biriyim. Bomboş bakan gözlerde nedir ki hayat? Uyanmayı, nefes almayı unutmak... hatta acı çekmeyi, özlemeyi... yani kendini unutmak... Ölüm farklı mıdır hatırlanmamaktan? Umudun kalmadığı yerde, Unutmak ve unutulmak kansız yüreklerde... konulacak son nokta olacaktır varlığıma. remzihan |