Yüreği üşüyen benim,
Üşüdükçe kendine sarılan…
Puslu bakışların ardında,
Canhıraş gizlenen bir ömrün sesi gelir.
Saatler durur, zaman geri akmaya başlar…
Titrer bedenim ızdırapların pençesinde,
Buza kesilir tüm gülüşlerim…


İflas etmede yüreğim doğan hergünde.
Yıpranmış ruhuma yamalar kar etmiyor.
Bir sömürge ülkesi gibiyim.
Her bir uzvum ayrı zamanlarda,
Yabansı ellerde parçalanmış…


Uzandığım yatak, dikenli bir tarla olur,
Başımı koyduğum yastık, mermerden bir taş…
Sıkıca yumduğum gözlerden,
Ard arda unutulmuş yüzler geçer…
Derinden bir kemen sesi yırtar kulaklarımı...



Bir çığlık olur uykularım.
Kendi sesimi duyamam…
Bedenimi sarmalayan bir yılan soğukluğunda,
Korku çöreklenir yüreğime…


Ben çaresiz, zamana yine esirim…
Kaçışlarım hep çıkmaz sokaklarda kesilir.
Yüreğimi çalan vefasız yüreklere,
En olunmaz sevdaları diliyorum…
Yüreği damla damla eriten,
Erittikçe kan damlatan sevdaları…


Ve ben hala üşüyorum…
Ayaz yemiş yüreğim sanal sevda söcüklerine sığınır.
Bana sadece isimsiz sevdalardan kalan,
yürek yorgunluğu...
Sarılıyorum kendime…
Üşüyorum…
Daha sıkı sarılıyorum…
Ne acı…
Daha çok üşüyorum…


remzihan


(Beğenip uğur böceği kategorisine alan sitenin değerli kurul üyelerine çok teşekkür ederim... )