KAÇ ZEMHERİDİR İÇİMDE YAŞAYANYanlış hayatların kulaç attığı, Kahpe karanlıklar sarmalayınca yeri, Vurulur pembe kırılgan hayaller hesapsızca, Bir annenin çığlığıdır meydan okuyan geceye, Sessiz, çaresiz ve derinden… Masum umutların katline hüküm kesiyor, Kenar mahallelerden yürek tırmalayan, Delikanlıların asi ve acı feryatlarına, Kör ve kayıtsız kalıyor, Modern ve eğitilmiş kan içiciler. Ezik ve puslu düşlerin tek davetlisi ölüm, İştahla bekleyen toprağın menüsünü hazırlarken, Bir pusuya kurban gitmiş, Başında sevda kokularının uçuştuğu, Delikanlıların akıtılan deli kanları, Uçuşan sineklere ziyafet olur teklifsizce. Giden neydi yürekten? Kan mı…Can mı…Hayal mi…Ümit mi? Göğün yedi rengiyle dans ederken uçurtma, Ansızın çıkan fırtınanın hışmıyla, Çakılır yere ve sayısız parçalara bölünür, Anaların oğullarına kurdukları, Tüm çiçekli düşler… Kaç çeşmedir içimde akan? İsyanların, hüznün, mahzunluğun… Kaç zemheridir içimde yaşanan Hiç cemresi düşmeyen…. Remzihan |
bir ömür kan revan içinde yanan yürekler
kim ne için kim ne kazanıyor kocaman bir hiç
tebrikler teşekkürler