MƏN (35)
pinar ovcunda gəzir su kimi mənçin mən ara,
qıyısından buluram qu ana dənçin dən ara. hançıdır yol boyu o heybəsi dolğun düşü be, çilənir hər yerə aydın məni sənçin sən ara. özlımin dağ soluğu tintir içindən ataraq, qənimi yep yeni doğ verdi şölənçin şən ara. çünki düş yolçusu kən mindi qıratın xəyalın, şığasın imgəsi anlıq dağı çənçin çən ara. dura durmur yürüyür öncü yalınquq yücə çün, ki ötür döz keçidin körpüsü hənçin hən ara . ərğəvan der məni dev qıldı çözüm çözgəsi bir, mən içindən mənə döngör məni mənçin mən ara. M.Ərğəvan Divan-i ərğəvan(35) |