PIR (36)
usu kal us xəyalın, kal kalına mən nə dalım,
ki yetişgin olamır hal halına, mən nə dalım. kimsə bilimir tin özü, kimdi özü dal ucuna, sərpirir pir uçuşun dal dalına mən nə dalım yaşarır özdə özəm, sevdə düzəm bir birə kən, kən öpür kən dodağın al alına, mən nə dalım. indi bir dibqına düşdüm, nədən öz fahşəlyim, ötəcəkdən yol ağın, qal qalına, mən nə dalım. üçdü parçam yerə yer toprağa dünmüş öz açıq, döncək gün özə gün çal çalına mən na dalım. Ərğəvan sev ara sev hördüyü öz nal kim özün, nallanıbıdr zamanın nal nalına mən nə dalım. M.Ətğəvan Divan-i ərğəvan (36) |
Çok çok güzel...
Harikasın dost şair...