GÖTÜR BENİ BU ŞEHİRDEN
Hadi ,bana biraz yol ver,
Avucunun içi kadar yeni bir dünya. Bütün hüzünlerin kanalizasyonları yüreğime akıyor. Doğduğum şehre her defasında ilk defa geliyor gibiyim. Sadık bir güvercin gibi ayaklarım, Herdefasında evimin sokağına itiliyorum iştahsız. Hayata attığım taklalar hep balıklama son buluyor sığlarda. Götür beni bu güzelim ,beni sevemeyen şehirden. Keder enjekte olmuş kalbimin tüm sevgi damarlarına. Bu şehir işitmiyor,görmüyor, Bu şehir bana ötanazi. Tüm kanalizasyonları yüreğİme akıyor. |