üzüm rengi sayfalarda tütsüleniyor kadınım
geçkin bir kırmızıyla tonlanıyor ömrüme
oysa ben
pişkin ve azılı bir tiradın ardında
avlarımı süslüyorum avizemin köşegenlerine

eski bir iğnenin ruhuna dilenir gibi
üzengisi kopmuş bir meleğin
serseri gözyaşlarını dileniyorum
bir maralını son çırpınışları bu

utkularını ganimetsiz silkeleyen
sirayet dizgelerinin, tütün kaidelerinde kadınım
cevrimi düşlediğim pervazlarda
bir iskeletin soyağacına soylanıyorum

hakikatin akislerini sırlayan keşiş gibi
kendimi sarıyorum kendimden bir topaca
yutulmuş bir sedanın harflerini tohumlar gibi
bir alfebenin kütüğünü söküyorum kimliğimden

ve nihayetinde
şarap rengi kitaplarda kutsanıyor kadınım
ergen bir bitkiyle tohumluyor ömrümü
oysa yine ben
yanmış ve uysal bir mabedin ardında
avcımı arıyorum
yüreğim eksilirken


AHMET SERDAR OĞUZ/ALMUS