ZEMHERİ KURDUDUR SENSİZLİKMeczup şairlere özenip Mistik şiirlere mekan olurken gönlüm Bir zemheri kurdudur, içimi kemiren sessizlik Şehir günbegün büyüyen karanlıklar yurdudur Bakışlarımın duman duman Halimin yaman olduğu zamanlarda Ufak ufak kaybolurum Ruhumun içinde büyüyen harap sokaklarda Meczup şairlere özenip Asırlardır dalgalara direnen bir deniz feneri gibi Her haliyle mahzun her haliyle mahcup Yine uzaklara algın algın bakar gözlerim Yine ıssız gecelerime gönlün mum yakar Hasretin yettiği yerde Bittiği yerde bütün ezgilerin,şarkıların Ufak ufak kaybolurum Saçlarıma vakitsiz düşen aklarda Asırlardır dalgalara direnen bir deniz feneri gibi Kederimin müsebbibi alınyazım gibi Gölgemi ilelebet takip eden Yıkılmışlığımın simgesidir başıboş adımlarım Hislerim gurbetin sesidir Rüyalarıma girdiğinde gözlerin Beni apansız divaneye çevirdiğinde Ufak ufak kaybolurum Terk edilmiş istasyonlarda, son duraklarda Kederimin müsebbibi alınyazım gibi Yankısı bitmez dağlara çarpa çarpa Ciğerlerimi yırtarcasına Sayha sayha büyür sana doğru feryadım ahım Bir ince sızı olur mu bilmem, gözlerinde adım Ben bu şiiri yazdığımda Ezdiğimde benliğimi satır aralarında Ufak ufak kaybolurum Dilimden düşmeyen Hay Hak’larda Yankısı bitmez dağlara çarpa çarpa Muhammed Mehmet Gül |