Heval! susturuldu mu, rüzgâr okşayan leb’in
Kim iliştirdi hale, kim döktü nazenince
Heval dört büklüm sükût, sabır titriyor dilin
Heval ateş yutkunur, tüter yârelerince...



Islığı gün ayazı yedi cedde diş biler
Alnı sevinç yetimi iç çeker mesken diler
Bir çığlık düşse siyah, ak eller göğse gider
Heval gelincik kızı, al teni halenince...



Kuru yazlar dokunur baharının tinine
Yağmalanmış maviler siyah girmiş inine
Henüz yirmi birinde yüreği yakut nine
Heval ömrün kaç gece nasip tanelerince …


Bilmez delal nerede, nerede düşün rengi
Yüklenmiş hayalleri yürek taşı üzengi
Sabrı avazlanıyor susuşunun ahengi
Heval bitkin berivan ağıt harelerince...


Hüznün diz boyu heval al tenin hep mi nemli
Kaderinin kışına gözlerin kızıl demli
Ah’ının gölgesinde cümle kelimen gemli
Azat et kederini düşsün parelerince…


15.11.2010