PENCERENİN BUĞULARI
korkma gecenin sakladıklarından,
her karanlık sahnelemez aynı oyunu. sen, sil camların buğusunu ellerinle. içerdeyse sıcaktan dışarıdaysa soğuktan olsun. sil camların buğusunu ellerinle. avuçların pencere koksun. sonra adımı yaz parmak uçlarınla. silinmemiş buğular üzerine. ilk harfim gözyaşı olsun, bırak aksın sen son harfini yazmadan ismimin, hasretin ağlamaya başlasın. korkma gecenin yalnızlığından. karanlıktır belki ama mutlaka aydınlık gelir arkasından. istersen birde dışardan bak, üşümezsen. en sivri ucundan kazı, camın üstündeki buzları. bakarsın dayanamam çıkar gelirim, dün giderek küçüldüğüm yerden bugün adım adım büyüyerek. çıkıp gelirim bakarsın gecenin içinden ayrılıklar daha da büyütür kavuşmaları korkma gecenin şehvetinden Cevat Çeştepe Eski tarihli bir şiir... |