YETER Kİ
Yokluğunun;
Dayanılmaz fırtınasıdır, Hamur gibi yoğurur beni. Duygularım Delik deşik. Zaman, Acı acı güler halime. Yalnızlığın; Emsalsiz zaferi var Üzerimde. Bu kıyılarda, Eller cepte gezen Ben miyim. Her gördüğüm, Çaresizliğin Asık siması. Tek korkum; Bu anlamsız yaşamaktan. Toprak olayım, Böcek olayım, Karınca olayım. Yeter ki, Kurtulayım bu aşktan..... (11.11.2001 tarihli şiirim 1.şiir kitabımdan) |
aşka isyan zalime özlem vardı,
aşk yürege girdimi,yakar kül eder,
yürek köze döner...yüregine saglık üstad.